Hoe Flip de Beer ons huis op zijn kop zette

Er was iets anders aan Finn toen hij vrijdag uit school kwam lopen. Hij was duidelijk blij om me te zien, maar straalde nog net iets meer dan normaal. Toen bleef hij staan in plaats van naar me toe te rennen en wenkte me te komen. “IK MAG FLIP DE BEER MEE!” zwijmelde hij. En terwijl mijn blije ei er nog iets achteraan mompelde over juf die Flip en zijn spullen voor ons aan het pakken was en dat we moesten wachten, begonnen er in mijn hoofd accuut allerlei radartjes te draaien. “Wat staat er dit weekend op het programma? Is het allemaal wel smeuïg genoeg voor in dat dagboek? Shit, shit, shit… printer kapot. Uitgerekend nu! Hoe moet dat nu met de foto’s?” Juf drukte de weekendtas van Flip ondertussen in mijn armen. “Bedankt!” En daar gingen we, Finn en Flip hand in hand huppelend naar de fiets. “Hallo, daar ben ik weer, ik ben Flip de Beer! Bij wie mag ik logeren, wie is dat deze keer?” zong Finn uit volle borst. “Bij ons hè schatje!” murmelde ik. “Leuk, héél leuk….”

Het is bijzonder om te zien wat deze logeerbeer allemaal in moeders losmaakt. Flip veroorzaakt kennelijk zelfs zoveel stress dat de Engelsen hem aan een grondig onderzoek onderwierpen. En wat blijkt? Ouders willen niet onderdoen voor het voorgaande logeeradres van Flip. Dus wordt zijn dagboekje eerst grondig doorgenomen om te kijken welke avonturen de knuffelbeer eerder meemaakte. En dat levert de nodige strijd en concurrentie op. Gewoon een weekendje bankhangen in camping smoking en uitslapen is er voor menig Flip dus niet bij. De beer mag mee naar de Efteling, Plopsaland, de speeltuin, een last minute weekendje weg, gaat lekker uit eten of krijgt zelfs een nieuwe outfit aangemeten. En dus is Flip door de jaren heen een tikkie verwend geraakt. En je weet hoe dat gaat met van die verwende nesten. Die zetten de boel bij je thuis op zijn kop. En dat is dus precies wat er bij ons thuis gebeurde…

Met de pot mee-eten? Ho maar! Maar de spekjes wist Flip wel te vinden. En leg je kleuter dan maar eens uit dat hij zijn bordje boerenkool wél moet leeg eten. Gewoon even lekker binnen spelen vond Meneer Beer saai, dus klom hij in de gordijnen. En toen onze logé daarna merkte dat je met een beetje fantasie ook thuis lol kunt hebben, werd de complete boel overhoop getrokken. Maar van opruimen heeft hij nog nooit gehoord.

Toen ik dacht dat we alles wel gehad hadden, hoorde ik uit onze slaapkamer ineens een Tarzan-kreet komen. “Wooaaahhh wooaaahhhaahah!” En daar slingerde Flip van de ene naar de andere kant van de kamer aan onze lamp. Finn lachen natuurlijk. Maar ik was blij dat we voor een verjaardag naar oom Daan en tante Danique konden. Zij wonen op een boerderij en wat kan een knuffelbeer daar nou voor kwaad aanrichten? Wrong thinking… Want toen draafden alle paarden ineens voorbij met een beer op een tractor er achteraan. “Ik heb ze zo weer te pakken hoor!” beloofde hij.

Voor ons wat de maat vol. We zijn met Flip naar het strand gereden en hebben ervoor gezorgd dat hij even geen kattenkwaad meer kon uithalen. En wat denk je dat hij zei toen we hem uiteindelijk weer uit het zand trokken? “Ik heb nog nooit zo’n tof weekend gehad!” Of hij snel weer mag komen logeren. Nou, daar moet deze moeder nog eens even flink over nadenken!