Heb je net de ene fase koud en wel achter de rug dan vlieg je weer vol gas een hele nieuwe fase in met je kinderen. Op zo’n moment moet ik altijd weer eventjes schakelen. In welke uitdagende en bijzondere fase zijn we nu weer beland en hoe gaan we er mee om? Lucy is sinds een paar weken enorm gefascineerd door het menselijk lichaam. Ze is momenteel in de ban van piemels, borsten en billen. En dit zorgt voor grappige en soms hele gênante situaties.
Gênante supermarkt momenten
De momenten dat ik met een rood aangelopen hoofd snel de supermarkt door sjees zijn niet meer op één hand te tellen. En die zijn niet van een peuter driftbui, daar draai ik namelijk mijn hand inmiddels niet meer voor om. We zitten in hele andere nieuwe fase!
‘Lees ook: 10 Tips hoe je de peuterpuberteit overleeft‘
Zittend in een karretje roept Lucy “mama, die meneer heeft toch een piemel?” Dit wordt natuurlijk niet op een subtiele fluistertoon gezegd, dit zinnetje galmt keihard over de hele groenteafdeling. De meneer in kwestie kijkt mij verschrikt aan en perst er een klein glimlachje uit. Met een tomatenhoofd zeg ik “sorry” en loop ik héééél snel door naar de broodafdeling. Als ik echt de geluksvogel van de dag ben dan roept Lucy het gerust nog 5 keer en draait ze haar volumeknop nog iets harder aan. Uiteraard leg ik haar uit dat dit niet heel netjes is om te zeggen. Dit weerhoudt Lucy er absoluut niet van om hiermee te stoppen. Sterker nog ze wordt er door aangemoedigd, ze heeft een nieuwe missie “dit grappige spelletje gaan we vaker in de supermarkt spelen”.
Blote billen show
Zo vindt ze het ook fantastisch om haar broek naar beneden te trekken om haar blote billen te laten zien. Thuis konden we daar nog wel eens om lachen. Totdat ze op het geweldige idee kwam om de mensen in een kledingwinkel een keertje te trakteren op haar blote bips. Het winkelend publiek kon er hard om lachen ondertussen schaamde ik me kapot en wist ik niet hoe snel ik die broek weer omhoog moest sjorren.
Ik wil borsten!
Niet alleen de mannen zijn de Sjaak als Lucy in de buurt is, de vrouwen heeft ze ook ontdekt. Borsten! Zodra Lucy ze in het vizier heeft gaat ze gebiologeerd op onderzoek uit. Of ze kiest mij uit of ze plukt een willekeurige dame van de straat voor haar grondige analyse. Laatst liep ze met haar ijsje in de hand en riep ze met een luide stem “mama, die mevrouw heeft grote borsten”. Ik zwaaide maar even netjes naar de mevrouw en gaf haar een stralende glimlach. Op pad gaan met mijn peuter is in ieder geval nooit saai.
‘Lees ook: Neurotische rituelen: Alles moet op een speciale manier!‘
Van de week toen Lucy bij me lag te knuffelen op de bank zei ze “mama, ik wil ook zo graag borsten, mag ik die voor mijn verjaardag”. Het is overduidelijk ze is mateloos geboeid door alles wat onder de kleding verstopt zit. En zoals we inmiddels weten van iedere fase gaat deze – als het goed is – ook weer vanzelf voorbij. Tot die tijd probeer ik de do’s en de don’ts wat betreft het menselijk lichaam zo goed mogelijk uit te leggen in peutertaal. En ik probeer er soms ook niet teveel aandacht aan te geven. Bij mijn nieuwsgierige aagje werkt dat juist ook weer averechts.
Herken jij deze fase ook? En wat is jouw gênantste moment? Ik ben heel benieuwd!
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Geen reacties