Vorige week liep ik deze dag behoorlijk met mijn ziel onder mijn arm. Lucy ging voor het eerst naar de kleuterschool en blijkbaar had deze mama er toch iets meer moeite mee dan van tevoren verwacht.
Emotioneel wrak
Je zou toch denken dat als je inmiddels al één kind op de kleuterschool hebt rondlopen je aardig door de wol geverfd bent? En dat het bij kind nummer twee een stuk soepeler gaat, omdat je gewoon precies weet wat je te wachten staat. Tenminste, dat idee had ik vooral zelf. Niet wetende dat ik die maandag met dikke tranen in de supermarkt minutenlang naar een pak gehakt stond te staren. Toen ik ook nog het tranentrekker nummer ‘Please forgive me’ van Bryan Adams door de winkel hoorde galmen, scheelde het niet veel of ik had van pure ellende mijn zonnebril op mijn hoofd gezet. De hele week had ik een verdrietig gevoel, was mijn hoofd een zeef en had ik een knoop in mijn maag. Wauw! Deze had ik niet helemaal zien aankomen.
‘Lees ook: Voorbereiding tips voor de basisschool.’
Nieuwe fase
Lucy en ik waren tenslotte allebei enorm toe aan deze nieuwe fase. Natuurlijk wel een beetje met een dubbelgevoel. Mijn kleine meisje is hééél snel groot geworden en nu officieel een kleuter. Het is weer afscheid nemen van een periode die nooit meer terugkomt. Dus ik had enigszins wel een beetje verwacht dat het een emotioneel momentje zou worden. Bij Reva ging de stap vorig jaar naar de kleuterschool vrij makkelijk, ook voor mezelf. Toch werd ik deze keer heel erg verrast door mijn eigen emoties.
‘Lees ook: Hoe Flip de Beer ons huis op zijn kop zette.‘
Blijkbaar was ik niet de enige die deze grote stap als redelijk pittig ervaarde. Lucy zelf was ook flink van slag. Al maanden staat ze te trappelen om naar de kleuterschool te gaan. En nu het moment daar is krijgt ze last van koudwatervrees. Afscheid nemen was soms één groot drama. Eén ochtend heeft ze alleen maar op haar stoeltje gezeten en rondgekeken. ‘s Middags kwam de spanning er regelmatig uit in een explosieve driftbui. Wat gaat er toch veel om in zo’n klein hoofdje. De eerste week is achter de rug en hopelijk gaat het deze week al weer een stukje beter en makkelijker.
Zo zie je maar dat je van te voren soms geen idee hebt hoe zo’n nieuwe stap gaat verlopen. Je kunt het allemaal bedenken maar in the end is niks te regisseren en moet je het vooral maar over je heen laten komen.
Hoe is de eerste schoolweek bij jou verlopen?
1 Reactie
Ik bracht vorige week ook mijn tweede weg voor zijn eerste schooldag. Het ging op zich prima, maar in de auto kwamen de tranen. Ik was supertrots op hem en had met een derde van nu 4 maanden ook best uitgekeken naar de rust die ons dit onder schooltijd brengen zou, maar ik had er al dan niet gemengde gevoelens bij. Heel herkenbaar dus! En ja, ook hier kwam er het e.e.a. uit na schooltijd. Die ontlading nam ik voor lief, blij dat ie het deed. Ik heb hem ook eerder opgehaald waar ik dat nodig achtte. En ik genoot dubbel en dwars van de knuffels en zijn lach bij het ophalen. Kleine mannetjes worden groot! En zo gaat dat ook op voor dochters natuurlijk. 😉 Hopelijk verloopt deze week beter. Succes!