Kinderen! Ze laten je lachen, ze geven je hun grenzeloze liefde, ze leren je van kleine dingen te genieten en ze laten je regelmatig met een mond vol tanden staan. Soms sta je wat betreft de opvoeding van je kindje voor een uitdagende situatie waar je zelf het antwoord ook niet op weet. Iedere maand zal opvoeddeskundige Heleen de Hartog – bekend van de succesvolle How2Talk2Kids opvoedingsboeken – antwoord geven op een opvoedvraag van één van onze lezeressen. Deze maand heeft een mama – die liever anoniem blijft – een vraag over haar zoontje die enorm in zichzelf is gekeerd na de scheiding van zijn ouders.
“Hij is enorm in zichzelf gekeerd en explodeert om de kleinste dingen”
Beste Heleen,
Mijn man en ik gaan scheiden. Een half jaar geleden hebben we besloten dat het niet meer gaat. Ons zoontje is daar natuurlijk erg verdrietig over. Hij is enorm in zichzelf gekeerd, doet naar ons heel boos en explodeert om de kleinste dingen. Ik begrijp dat hij kwaad is, dat mag ook. Als kind verwacht je natuurlijk dat papa en mama altijd bij elkaar blijven. Maar ik zou er zo graag met hem over praten, willen weten wat er in hem omgaat en hem helpen om dit een plekje te geven. Hoe kan ik tot hem doordringen en het beste met zijn emoties omgaan?
Met vriendelijke groet,
Een moeder die liever anoniem blijft
Beste anonieme moeder,
Bedankt voor je vraag. Het is een heftige fase, zowel voor je zoon als voor jullie. Het is dan ook logisch en begrijpelijk dat hij boos is en zijn frustratie op jullie uit. Het erkennen van zijn negatieve gevoelens kunnen hem mogelijk helpen. Benoem zijn gevoel: ‘Ik zie dat je nu ontzettend boos bent, omdat … ‘ (beschrijf wat er gebeurt). Is er sprake van onacceptabel gedrag (bijvoorbeeld hij gooit met spullen of schopt en slaat), dan moet dit gedrag eerst worden gestopt. Hierbij accepteer je wel zijn gevoel. ‘Je bent zo ongelofelijk boos dat je mama schopt. Dat kan ik niet toestaan. Je kan aan mama laten zien hoe boos je bent door op de vloer te stampen. Hoe boos ben je? Laat het eens zien.’ De boze gevoelens moeten er op een acceptabele manier uit, voordat je het gesprek aan kunt gaan.
“Laat hem op de vloer stampen. Zijn boze gevoelens moeten eruit.”
Wanneer hij gekalmeerd is, dit kan best een paar uur later zijn, kun je met hem gaan zitten. Zeg bijvoorbeeld: ‘Ik wil het nog met je hebben over wat er vanmiddag gebeurde. Je was zo boos dat je mama ging schoppen. Ik denk dat je zo boos bent, omdat je eigenlijk verdrietig bent omdat papa en mama uit elkaar zijn.’ Vervolgens ben je stil en wacht je zijn reactie af. Wanneer hij reageert erken je weer zijn gevoel. Stap in zijn schoenen en probeer je eigen gevoel tijdelijk te ‘parkeren’, hoe moeilijk dat ook is. Het gaat in dit gesprek enkel om de gevoelens van jouw zoon. Je zou in dit gesprek ook zijn verlangen kunnen verwoorden, doe dit wel alleen wanneer je hier zelf aan toe bent. Een voorbeeld: ‘Je zou willen dat papa en mama nog bij elkaar waren’. Door dit te zeggen, voelt hij zich écht begrepen. Je hoeft niet de angst te hebben dat je hem hoop geeft, omdat zijn verdriet aangeeft dat hij de situatie begrijpt. Probeer altijd met respect over zijn vader te blijven praten. Schroom niet om wanneer de situatie daarom vraagt hulp in te schakelen.
Hartelijke groet,
Heleen
Heb je ook een vraag voor Heleen?
Kun jij ook wel wat nieuwe opvoed inspiratie gebruiken? Stuur dan je vraag naar info[at]ladylemonade.nl en wie weet krijg jij binnenkort antwoord van Heleen. Wil je liever anoniem blijven dat kan ook, geef dit even aan in je mailtje naar ons.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Geen reacties