Consultatie- of consternatiebureau?

Ik heb een soort haat-liefde verhouding met het consultatiebureau. Zo nu en dan krijg ik goeie tips van de wijkverpleegkundige of de jeugdarts. Maar op de momenten dat mijn kinderen hun nieuwe kunstjes moeten laten zien, gaat het mis. Vooral met Finn, die bij onbekenden wat tijd nodig heeft om te ontdooien. Meer tijd dan die vijftien minuten die zo’n afspraak vaak duurt. Blokken op elkaar stapelen, tegen een bal aan trappen, vertellen wat hij in de verte op een bord ziet staan… Hij kan het, echt! Maar gewoon niet cold turkey op commando. En dan moet je dus terugkomen. Net zolang totdat je oogappel wel presteert. Alsof hij een paar weken later ineens een heel ander karakter heeft. Dus voel ik bij voorbaat al weerstand als ik weer moet komen opdraven. En ik ben niet de enige moeder met frustraties. Want het consultatiebureau staat in mijn omgeving vooral bekend als het ‘consternatiebureau’.

Ook de laatste keer was weer een grote teleurstelling. Finn weigerde een toren te bouwen en ook heeft hij geen woord gezegd. Dus konden we wederom een nieuwe afspraak maken. Ergens is het logisch. Het is ook geen makkelijke opgave voor de consultatiebureaumedewerkers. Zij hebben geleerd hoeveel een baby van zoveel centimeter moet wegen en welke vaardigheden mijn toen nog peuter allemaal onder de knie moet hebben. Dus als er ééntje van de gemiddelde lijntjes afwijkt of een moeder het allemaal net even anders doet, grijpen ze in. Dat is hun werk. Alleen ben ik teleurgesteld dat ze vaak alleen maar oog hebben voor de gemiddelde lijntjes en er niet geluisterd wordt naar het verhaal van de moeder. Want als mama kun je soms behoorlijk onzeker over dingen zijn. ‘Doe ik het wel goed?’ en ‘Wat is het beste voor mijn kids?’ vraag ik mezelf dan af. En dan is een beetje erkenning van een deskundige iets waar ik behoefte aan heb.

Gelukkig merk ik nu met Charlie dat de consultatiebureaus zich bewust zijn van deze kloof tussen professionals en ouders en dat ze een brug willen slaan. Er wordt gestreefd naar ondersteuning op maat. Om te beginnen mag ik nu zelf bepalen wanneer ik langs kom, tenzij er een belangrijke prik of test op het programma staat. Maar er is nog ruimte voor meer verbetering. Waarschijnlijk ga ik die alleen niet meer meemaken. Dus maak ik er voor nu maar het beste van. Ik vertrouw vooral op mijn eigen gevoel en pik de positieve en praktische dingen op uit de afspraken. Volgende week is Charlie aan de beurt. Hij mag dan laten zien of hij verschillende vormen blokken in het juiste gaatje kan stoppen. We oefenen ons al te pletter op Baby’s Eerste Blokken Opbergemmer van Fisher-Price. Zo’n vormenstoof is niet alleen educatief, maar Charlie vindt het ook super leuk speelgoed. Dingen ergens instoppen en er weer uithalen is zijn hobby en aan het handvat sleept hij de doos de hele kamer door. De cilinders gaan er al bijzonder soepel in. Met de plustekens en sterren heeft mijn dreumes nog wat moeite. Maar we hebben nog een week om het kunstje onder de knie te krijgen. No way dat we nog een keer terugkomen!

Moet jouw baby of kind binnenkort ook weer naar het consultatiebureau? Wij mogen van Fisher-Price zo’n vormenstoof aan iemand cadeau doen. Kan je kleine ook vast oefenen! Laat het ons hieronder weten als je hier kans op wil maken.