Het spiraaltje – mijn ervaring (Auw!)

31 maart 2016

Na twee jaar lang de minipil slikken – het eerste jaar in combinatie met borstvoeding, daarna vooral uit gewoonte – wilde ik aan een andere vorm van anticonceptie. Iets waar je wat minder naar om hoeft te kijken en minder hormonen in mijn lijf. Dus liet ik een paar weken geleden een spiraaltje plaatsen. Voor iedereen die er ook één overweegt en wil weten hoe dat ECHT gaat, deel ik hier mijn ervaring. En ja, het deed wel pijn!

Anticonceptie kiezen

Mijn grootste motivatie om voor een spiraaltje te kiezen was dat ik de pil wel eens (lees: soms wel 5 dagen op een rij!!) vergat in te nemen. En daarnaast wilde ik na al die jaren pil gebruik – ik slik verschillende sinds mijn 16e – af van zoveel hormonen in mijn lijf. Condooms waren een optie, maar daar was ik (en vergeet vooral het vriendje niet!) niet heel enthousiast over. Dus lag een spiraaltje voor de hand. Omdat ik iemand ken die met een koperspiraal toch zwanger is geworden waarna ze het kindje in het eerste trimester verloren is, koos ik liever voor de Mirena, een hormoonspiraal. Een soort parapluutje dat een hele kleine hoeveelheid hormoon afgeeft in je baarmoeder en daar wel vijf jaar kan blijven zitten. Ook zorgt hij ervoor dat je menstruatie minder heftig is, of zelfs weg blijft. I-dé-aal!

Het plaatsen

spiraal, spiraaltje, mirena, hormoonspiraal, hormoon, hormonen, koper, koperspiraal, plaatsen, ervaring, pijn, zeer, wee, kramp, buik, voelen, dokter, huisarts, kinderen, anticonceptie, bevalling, bevallen, zwanger, geboorte, baby, betrouwbaar, werking Mijn enthousiasme voor het spiraaltje sloeg om in gierende zenuwen op de dag dat hij geplaatst werd. “In Zwitserland zouden ze me nu voor gek verklaren!” riep ik naar Niels. “Voor een spiraaltje naar de huisarts?! No way! Zij doen dat gewoon in het ziekenhuis, bij hun gynaecoloog. Wedden, wedden? Vraag maar eens aan A.” bezwoor ik hem. A., mijn zwitserse vriendin had me twee en een half jaar geleden meegesleept naar haar gynaecoloog toen ik bij haar bloed verloor tijdens mijn zwangerschap en mijn verloskundige zei dat ik maar moest afwachten. “Belachelijk!” vond ze dat. En de zorg is daar inderdaad beter. “Relax!” zei Niels. “Relax, relax?! Heb je dat ding gezien? Ik denk zelfs dat je er in Zwitserland voor verdoofd wordt”, riep ik. “En ik denk dat je doordraait”, zei Niels.

Niet veel later lag ik op een tafel bij de dokter met mijn knieën omhoog mijn puf technieken op te rakelen. “Ontspan, ontspan”, herhaalde ik als een soort mantra in mijn hoofd. De dokter bracht een eendenbek in en maakte mijn baarmoedermond schoon met een heel lang wattenstaafje. So far so good. Maar toen kwam de pijn. De diepte van mijn baarmoeder werd opgemeten met een dun staafje. Mijn dokter waarschuwde me voor een “kleine steek”. En – oh-my-god – ze had gelijk. Het duurde hooguit 5 seconde, maar voelde als een diepe, scherpe pijn; zoals weeën als je aan het bevallen bent. Het enige wat ik kon doen was naar het plafond staren en ademen. “Pffff, pffff, pfffff….” En daarna werd het spiraaltje met een dun hulsje naar binnen geschoven. Dat deed nog iets meer pijn, omdat ik de t-vorm naar binnen voelde gaan. Maar na 10 seconde was ook dat voorbij. Mijn huisarts knipte de touwtjes af die over 5 jaar gebruikt worden om het spiraaltje weer te verwijderen en daarna mocht ik voorzichtig rechtop gaan zitten.

Naweeën

Ik fietste naar huis en heb me daar op de bank opgerold. Ik had verschrikkelijke kramp – weeën – de hele dag lang. Mijn kinderen hadden studiedag (totaal niet over na gedacht!) en dus waren een doosje paracetamol en de televisie die dag mijn allerbeste vrienden. De dagen erna ebte de pijn weg, maar was ik me er wel continu van bewust dat er iets onnatuurlijks in mijn lijf zat. Mijn buik was wat dikker en hard, ik was chronisch ongesteld. En tijdens de eerste keer vrijen na het plaatsen voelde ik een enorme steek in de linkerkant van mijn baarmoeder. Maar net toen ik me begon af te vragen of ik wel de juiste keuze had gemaakt, stopte het bloeden en voelde ik dat ding niet meer de hele tijd zitten. En nu ben ik vooral heel erg blij dat ik zo goed als hormoon-vrij ben en niet meer iedere dag aan mijn anticonceptie hoef te denken voor de komende vijf jaar. Yeah!

Wat voor anticonceptie gebruik jij? Heb jij ook ervaring met een spiraaltje?

Mama ziek? Hoe dan?
De trendy kinderfiets van Veloretti

Dit vind je misschien ook leuk

4 Reacties

  • Reply Anoniem 31 maart 2016 at 8:34 am

    Het plaatsen is pijnlijk en de naweeën ook. Wat ik ook ontzettend naar vind is dat ik ruim 3 maanden geregeld ongesteld was (bijna fulltime).
    Het is doorbijten maar daarna heb je er wel 5 jaar plezier van. Dan is manlief aan de beurt voor een vasectomie 😉

    • Reply Annemieke 31 maart 2016 at 9:52 pm

      Ik ben ook echt lang zo goed als fulltime ongesteld geweest. Volgende keer zijn inderdaad de mannen aan de beurt! Ha ha

  • Reply Esther 31 maart 2016 at 9:45 pm

    Ik vond het plaatsen geen zeer doen! Maar na bijna een jaar continu ongesteld zijn, en onwijze last van mn huid heb ik m er weer uit laten halen en ben ik inmiddels alweer bijna 5 jaar aan de pil…

    • Reply Annemieke 31 maart 2016 at 9:53 pm

      Argh, dat lijkt me vreselijk. Dat heb je nog lang vol gehouden!

    Laat een reactie achter