Met een peuter de wereld rond – G’day Australië

1 juni 2017
Moe auto huren op magnetic Island

Het is al donker als we onze laatste kilometers naar Town 1770 rijden, een plaatsje vlakbij Agnes Waters. Het is niet echt verantwoord om in het donker te rijden, de straten zijn namelijk niet goed verlicht en zodra de zon onder is kunnen de kangoeroes voor de auto springen. Gelukkig rijdt er een jeep achter ons, die ons helpt door voor ons uit te gaan rijden. Met zijn enorme dubbele verstralers verlicht hij de weg en zo lukt het ons om veilig – zonder kangoeroe op de motorkap – op onze bestemming te komen. Thanks mate! Onderweg maak ik een telefonische reservering voor een campingplaats en omdat de receptie gesloten is bij aankomst, hangt er een envelop met onze naam klaar op het prikbord. Daarin de code voor de slagboom en een plattegrond waarop staat aangegeven waar wij onze camper mogen parkeren. We blijven hier een paar nachtjes, ondanks dat het stadje niet heel veel bijzonders te bieden heeft, want we willen even rustig aan doen. Je kunt hier blijkbaar heel goed surfen, maar we slaan over vanwege het weer. Alleen de hele goed surfers kunnen met deze golven op de plank komen. 
Koffie drinken in Australië

Arlie Beach – de restjes van cycloon Debbie

De volgende bestemming is Arlie Beach, het vertrekpunt van het vasteland naar de Whitsunday Islands. De plaats waar de cycloon Debbie ongeveer een maand geleden aan land kwam. De omgeving laat zien dat we er bijna zijn. We zien omgewaaide bomen, palmbomen met enkel een paar bladeren die troosteloos naar beneden hangen, afgezaagde boomtoppen van grote bomen die zijn blijven staan en bij elkaar geveegde bladeren en takken. De grond is drassig en de wegen worden op sommige plekken nog hersteld; er is veel schade door de talloze overstromingen. Er staan nog veel bomen overeind, maar het ziet er een beetje mysterieus uit doordat ze helemaal of deels zijn gestript. Kleine boompjes zijn geknakt en dat alles staat op een nog met groen bedekte bodem. Een raar contrast, het klopt niet. Het is alsof de herfst niet helemaal heeft doorgezet, of dat er twee seizoenen tegelijk zijn. Een enkel huis mist een deel van het dak, een schuifpui of raam en sommige schuttingen zijn plat gewaaid. We zien boten die op het droge zijn geslagen. De mensen in Arlie Beach hebben door de storm vijftien dagen zonder stroom en vier dagen zonder water gezeten. Het ziet er nu vredig uit, maar het heeft hier echt gespookt. De Australiërs die ik spreek, praten er redelijk luchtig over. “This is the price that we pay to live in paradise”. De Australische autoriteiten hadden – voordat de orkaan de kust bereikte – dertigduizend mensen opgeroepen hun huis te verlaten. Het zou om de grootste evacuatie sinds 1974 gaan. Toen verwoestte de orkaan Tracy grote delen van de stad Darwin. Op het piekmoment bereikte Debbie windsnelheden van 260 kilometer per uur en werd hiermee ingedeeld in de op één na zwaarste categorie.

Op het strand van de Whitsunday Islands

Whitsunday Islands

We realiseren ons dat wij geluk hebben gehad dat we eerst naar de Zuidkust zijn gegaan. Hierdoor misten we niet alleen deze storm, maar ook de heftige regenval weken daarna. Terwijl de zon hoog aan de hemel staat, rijden wij de camping op. Florian rijdt de camper op z’n plek maakt alvast eten en ik probeer een keuze te maken uit het enorme aanbod van boottochten naar de Whitsunday Islands. We kiezen de Camira. Volgens de brochure één van ‘s werelds grootste en snelste catamarans. De foto’s beloven ons een prachtige boot, maar wat een vreselijke kleur: PAARS! We krijgen geen spijt van onze keuze. Een super vriendelijke crew staat ons de volgende ochtend vroeg aan de wal op te wachten. Ze heten ons welkom voor een onvergetelijke dag naar de eilanden. We hebben prachtig weer en de crew is heel erg behulpzaam en vriendelijk; een leuk team dat echt plezier heeft in hun werk. De rest van de dag komen we niets te kort. De catering is perfect, de barbecue lunch is heerlijk en er wordt zelfs bier en wijn geserveerd. Alles is inbegrepen in de prijs. Zelfs aan zonnebrand is gedacht. Voordat we gaan lunchen, hijsen we ons in de stinger suits om te gaan snorkelen. Ook Rosa krijgt een pakje, wat er super schattig uit ziet. Ze vindt het erg interessant om alles hetzelfde te mogen doen als de grote mensen.

Duiken bij de Great Barrier Reef in Australië

Snorkelen in Australië

De kleding voor het snorkelen is ook meteen het hoogtepunt, want we zien helaas geen enkele vis, er is geen zicht onder water. Normaal gesproken blijkt dit een prachtige snorkelplek te zijn, maar door de cycloon en het slechte weer dat daarna volgde is het water nog steeds heel troebel. Na de lunch meren we aan op Whitehaven Beach, het is er nog steeds heel erg mooi, ondanks dat ook hier bijna niets meer groen is. ‘Een uniek beeld’ probeert een dame van de crew. Het eiland strekt zich uit over zeven kilometer met hagelwitte stranden en heel fijn zand. Terwijl de warme golven zachtjes omslaan aan de kust, realiseer ik me waarom mensen hier van over de hele wereld komen.

Parachute springen in Australië

Een lang gekoesterde droom komt uit: Parachute springen!

De volgende dag ga ik een langgekoesterde wens in vervulling brengen. Ik ga een parachutesprong maken! Omdat het weer perfect is in de vroege ochtend, ga ik voordat de zon op is op pad voor de eerste shift. “Tot strakjes”, fluister ik in Rosa’s oor, ze slaapt nog. Voordat ik mag springen moeten er natuurlijk eerst zorgvuldig een aantal verklaringen ingevuld worden, want safety first in Australië en daarbij dekken ze zich voor alles in. Ik sluit ook nog maar een verzekering af voor een paar tientjes, voor het geval ik onverhoopt een slechte landing maak. Dan volgt een instructiefilm die iedereen met het slaap nog in de ogen bekijkt en daarna gaan we met een vol busje naar het vliegveld. Het wachten zorgt voor een gezonde spanning. Ik bel nog even mijn zusje, mijn broertje en nichtje. Mijn ouders breng ik op de hoogte wanneer ik veilig op de grond sta. Het is tijd om in te stappen! Het zweet staat in mijn handen als het kleine vliegtuig ons naar een ongelooflijke hoogte van 14.000ft brengt. Ik zie onder me het kristalheldere water en de eilanden van de Whitsundays in het Great Barrier Reef, een erg mooi uitzicht. Op verschillende hoogten worden er mensen gedropt en wij schuiven als laatste richting de deuropening. Een laatste check, de piloot roept nog wat naar mijn instructeur en voordat ik kan nadenken, duwt mijn instructeur ons naar buiten voor een vrije val van meer dan 220km p/u in 60 krankzinnige seconden. Dan klapt de parachute open en probeer ik te genieten van het adembenemende uitzicht, maar ik word ontzettend misselijk en ben blij wanneer ik op de grond sta. Maar wat een geweldige ervaring! Op de grond heb ik zeker twee uur nodig om bij te komen, zo misselijk van (waarschijnlijk) een overdosis adrenaline die door mijn lijf giert.

Townsville – Magnetic Island

Na nog een nachtje Arlie Beach gaan we verder naar Townsville. We brengen daar een bezoekje aan Magnetic Island. Er wordt gezegd dat Kapitein Cook deze naam heeft bedacht, omdat zijn kompas vreemd begon te doen toen hij met zijn boot voorbij het eiland voer. Magnetic Island is granieten eiland. Er is van alles te doen: Je kunt er op het strand hangen, zwemmen op het koraal (blijkt ook een mooie duikspot te zijn), genieten van de zeewind en rondrijden in een Moke.

Rotsen in Australië

Ook wij huren zo’n leuk strandautootje. Bij het verhuurbedrijf vraag ik of dat ze er nog eentje met roze hebben zoals in de brochure, omdat mijn dochter dat zo leuk vindt (en ik ook). Rosa heeft geluk (en Florian niet zijn beste dag) want er wordt er eentje van stal gehaald die – meer dan – voldoet aan mijn vraag. “De gele waren op?” vraagt Florian bij het zien van het knalroze autootje, dat zowel van buiten als van binnen deze vrij uitgesproken kleur heeft gekregen. Het eiland is zo klein dat we het in een halve dag wel hebben gezien. We hobbelen in onze Barbieauto van het ene uitzichtpunt naar het andere. Florian heeft niet de behoefte om te rijden en hoopt ‘stilletjes’ dat de Barbiegirls snel klaar zijn met dit ritje. Het hoogtepunt zijn de Wallaby’s – een soort kleine kangoeroes – die vrij rondlopen. Verder vinden we het niet een heel bijzonder eiland, maar leuk voor een dagje uit. Het is geen duur uitstapje en dat is ook wel eens leuk in dit land waar je soms schrikt van de prijzen.

Touren in een Moke over Magnetic Island

Wallaby in Australië

Een verrassend mooie route

We gunnen ons nog een nachtje hangen op de camping. Rosa vermaakt zich prima in het grote waterpark dat precies achter onze kampeerplek ligt. Bij het uitchecken vraag ik de eigenaresse of er nog een mooie binnenlandse route is die we op weg naar Cairns kunnen rijden. Er schijnt een route langs watervallen en kratermeren te zijn, die we besluiten te volgen. Onderweg zien we de ene na de andere prachtige waterval naar beneden storten; Milaa Milla, Zillie Falls en de Malanda Falls.

Waterval in Australië

Rainforest in Australië

We hadden niet verwacht zulke mooie plekken te zien, omdat niemand ons eerder had verteld over deze route. Dit gebied is de thuisbasis van de tropische Noorden met een verscheidenheid aan zoetwatervoorraden en een geweldig aantal watervallen die in het ongerepte tropische gebied liggen. Wat een verrassend mooie route! We overnachten in Atherton, een plaatsje dat vooral gericht is op mountainbiken. Zodra we arriveren op onze plek, raak ik aan de praat met de dames tegenover ons. Ze nodigen me uit om de volgende ochtend mee te gaan mountainbiken. Maar hun mooie fietsen en gespierde benen schrikken me af, dus ik bedank ze voor het aanbod en krabbel terug. Florian stapt de volgende dag op een gehuurde mountainbike. Het materiaal wordt goedgekeurd en de verhuurder is een aardige kerel die hem helpt bij het uitstippelen van een route. Florian fietst in een halve dag zoveel mogelijk verschillende routes en zijn vieze fiets wordt weer netjes opgehaald. Na twee nachtjes rijden we door het binnenland verder naar Port Douglas, boven Cairns. De enige plaats op aarde waar twee plaatsen van het werelderfgoed samenkomen: Daintree Rainforest en de Great Barrier Reef.

Mountainbiken in Australië

Port Douglas – Daintree Rainforest en de Great Barrier Reef

Port Douglas is een populaire plaats waar eten, wijn, kunst en cultuur worden gewaardeerd. De vriendelijke lokale mensen delen graag hun favoriete restaurants en koffietentjes. Tijdens het inchecken word ik door de receptioniste overladen met tips over waar te eten en drinken. Ook waarschuwt ze ons dat het weer gaat omslaan, dus wanneer we een boottrip willen maken dan doen we er goed aan om de volgende dag te gaan. We maken wederom een moeilijke keuze uit een enorm aanbod en besluiten uiteindelijk met een ander stel uit Nederland samen op een boot te stappen, om te gaan snorkelen. Tijdens onze trip besluit ik om toch ook een duik te maken, want het Great Barrier Reef mag niet ontbreken op mijn lijstje. Maar voordat ik het water in mag, krijg ik al een beetje spijt van deze beslissing. Het ene na het andere formulier moet worden ingevuld en er volgt een uitgebreide briefing en een gezondheidsverklaring. Niet echt gezellig, er is namelijk geen rustig moment om even koffie te drinken voordat ik het water in mag springen. Ik hou het bij een duik, want er is weinig te zien. Ik was er al een beetje bang voor, we hoorden al veel verhalen over de koraalbleking waardoor duiken in the Great Barrier Reef niet meer echt de moeite waard is. In de zomer van 2016 vond de grootste verbleking plaats. Bijna vijftig procent van het rif is sindsdien ‘extreem’ verbleekt. In 2016 werd het Great Barrier Reef twee keer getroffen door verbleking. Nooit eerder gebeurde dat twee keer in één jaar. Pas over een half jaar is te zeggen hoeveel schade dat heeft aangericht. Volgens de onderzoekers is de kans klein dat het rif zich na de hittegolf van 2016 nog volledig herstelt. Want aangezien de temperaturen blijven stijgen, is de kans volgens hen groot dat het rif in de nabije toekomst opnieuw met verblekend koraal te maken krijgt. Binnen nu en twintig jaar kan zich weer een periode voordoen van ernstige verbleking en als verbleking zo vaak voorkomt dan krijgen de riffen minder kans om weer te herstellen, te groeien. Dan kan het koraal helemaal afsterven. Zodra ik het water uitkom wordt mijn duikcomputer bekeken en geregistreerd hoe ik heb gedoken. Blij dat ik dat haaitje niet achterna ben gedoken, ze hadden vast moeilijk gedaan als ik me niet had gehouden aan het duikschema dat tijdens de briefing was afgesproken.

Gezellige camping

Op de camping is het gezellig. Samen met onze Nederlandse vrienden hebben we een heerlijke barbecue in de campkitchen. Zodra Rosa lekker ligt te slapen, trekken wij nog een pak Australische wijn open. En terwijl we gezellig voor de camper zitten te kletsen, steekt er ineens een slang het pad over. Hij probeert (waarschijnlijk) de eieren van een vogel te pakken te krijgen en wij bekijken op een afstandje dit tafereel. Het beest verdwijnt vervolgens in de struiken vlakbij het toiletgebouw. Dat maakt ieder toiletbezoek de komende dagen – vooral in het donker – een beetje spannend.

Van de Mossman River tot Cape Tribulation

De volgende dag relaxen we wat op de camping, Rosa speelt gezellig met een Nederlands kindje en in de middag brengen we een bezoekje aan Mosman Gorge Centre, een visie van de lokale Kuku Yalanji man Roy Gibson. Dit werd gecreëerd om de ongerepte omgeving te beschermen en de lokale cultuur en tradities van de lokale mensen te delen met bezoekers, door carrière mogelijkheden te creëren in het toerisme voor de lokale gemeenschap. We maken een wandeling langs de Mossman rivier (met heel veel borden die ons waarschuwen dat het onveilig is om daar in te zwemmen), door het regenwoud met spectaculaire uitzichten, watervallen, bergen en verschillende flora en fauna.

Uitzicht Rainforest in Australië

Palmboom in Australië

Rainforest in Australië

Onze laatste dag in Port Douglas rijden we de route helemaal door naar Cape Tribulation. Nadat we het water over zijn, rijdt onze camper ons kilometer na kilometer door een overdadig regenwoud waar we bij verschillende mooie uitkijkpunten stoppen. Het landschap wordt door groen gedomineerd. De vochtigheid van de tropen hangt in de lucht en het ruikt er soms naar bloesem van exotische vruchten. De bijna uitgestorven Kasuaris loopt hier nog rond en wij zien er zelfs twee de weg oversteken! Het is een grote vleugelloze vogel die een beetje lijkt op een hippe struisvogel met een felblauw gekleurde kop met hanenkam en een pikzwart met veren bedekt lijf. Tijdens een boottocht door de mangrove zien we krokodillen. Een bord aan de oever waarschuwt ons voor deze gevaarlijke dieren. Er komen twee krokodillen voor in Queensland, legt onze gids uit. De zoetwaterkrokodil en de zoutwaterkrokodil. De laatste wordt tot zeven meter lang, 100 jaar oud en is levensgevaarlijk voor mensen. Ze zwemmen tot 200 kilometer landinwaarts op. We zien een paar enorme krokodillen aan de oever liggen, daar wil je tijdens het kamperen of pootje baden niet door verrast worden. Onderweg naar onze camping, maken we nog een stop bij een boerderij met een grote tuin. In de mooie tuin eten we zelfgemaakt ijs van eigen fruitteelt. Een heerlijk plekje om nog even te stoppen voordat we terug rijden.

Camper huren in Australië

Cairns – de laatste dagen in Australië

De volgende dag rijden we naar Cairns, waar we uitkomen bij een van de mooiste BIG4 campings die we in Australië hebben bezocht. Hier blijven we onze laatste dagen in Australië. Bij aankomst op de camping bekijk ik nog even de enorme wand met folders van tourtjes die aangeboden worden. We concluderen dat we eigenlijk alles wel hebben gedaan dat we graag wilden doen. Nu nog gaan raften, een bungeejump of nog een boottocht voegt niets meer toe aan onze geweldige reis door dit land. We hebben genoten van de Zuidkust en de Oostkust, het land met een no worries cultuur, daar waar je overal kan barbecuen, het land waar je een liefde voor surfen krijgt – al is het alleen maar om de geweldige surfkleding die ze overal verkopen – , het continent waar je dieren ziet die je nergens ter wereld tegenkomt, maar vooral rust, ruimte, schone lucht en een prachtige natuur met ongerepte kustlijnen en heerlijke stranden. En tot slot natuurlijk de Australiërs zelf: laidback, aardig, open, grappig, recht voor z’n raap met een heerlijk accent – de vriendelijke woorden ‘how ya going’, ‘thanks mate’ en ‘no worries dute’. Australiërs houden op een non chauvinistische manier van hun land en het buitenleven. Ze zijn altijd in voor een praatje en vragen oprecht hoe het met je gaat, wachtend op jouw antwoord. Dit zou ik graag mee willen nemen naar ons fijne Nederland. Gewoon wat vaker even een klein momentje echt tijd voor elkaar, een fijn gesprekje zonder dat de tijd ons grijpt en ons door het leven laat rennen.

vogel in Australië

Onze laatste dagen in Cairns zijn fijn. Er heerst in deze stad een leuke backpackerssfeer. Terwijl wij op een terrasje onze fish & chips zitten te eten, stapt een jongen van – ik schat – begin twintig uit de Greyhound (bus). Een grote glimlach op zijn gezicht. Misschien het begin van zijn reis, een lange tijd gespaard en naar uitgekeken. Misschien voor een paar weken, voor een jaar of zonder einddatum. Hij heeft er in ieder geval zin in, dat is aan zijn gezicht te zien. Een rugzak met alles wat je nodig hebt om avonturen te beleven maar nog niet exact weten wat, waar, wanneer en met wie. De ultieme vrijheid. Ik begrijp die glimlach!

Dág Australië!

Onze laatste dag in Cairns breekt aan. Ik haal ons laatste wasje van de waslijn, die aan een lijn tussen palmbomen hangt. Wat zal ik er nog regelmatig aan terug denken als dat plastic wasrekje thuis weer dienst doet. Omdat we onze camper op tijd moeten inleveren, zijn we veel te vroeg op de luchthaven. Met alle bagage is het namelijk niet te doen om nog iets te ondernemen, dus zitten we onze tijd uit. Rond acht uur in de avond mogen we eindelijk inchecken, maar het vliegtuig naar Bali mogen we helaas (nog) niet in. We moeten eerst kunnen aantonen dat we Bali straks ook weer uitvliegen. Volgens onze informatie hadden we ook nog een andere optie, maar daar denkt de stewardess achter de balie anders over of misschien hebben wij ons verkeerd laten informeren. Er zit niks anders op dan alsnog in actie te komen. We moeten uit de rij met een huilende Rosa, ze denkt namelijk dat ze het vliegtuig niet in mag waar ze zich op had ‘verheugd’. Terwijl ik probeer Rosa kalm te krijgen – wat lastig is want ze is vooral erg moe – probeert Florian ondertussen met mij te bepalen hoelang we in Bali – en misschien ook Lombok ? – willen en kunnen blijven. We boeken onze tickets uiteindelijk online via de telefoon, maar de betaling blijft hangen. We proberen nog een keer in te checken, maar helaas blijkt onze boekingsbevestiging niet voldoende voor de luchtvaartmaatschappij. Ze willen een betalingsbevestiging zien die maar niet doorkomt. De tijd dringt en Rosa is doodmoe. Gelukkig komt een klein half uurtje voor boardingtime de bevestiging door en kunnen we door de controle(s) naar onze gate. Gelukkig op tijd voor onze vlucht en zo komt het uiteindelijk toch allemaal goed. Australië we komen graag nog een keertje terug!

Heb je de eerdere avonturen van Servia, Florian & Rosa gemist? Je kunt hun vorige blogs hier terug lezen! En voor meer foto’s van de wereldreis volg je ze op hun Facebook pagina Part of your world.

Toffe vakantietip: Scandinavisch glamperen op een camping bij Venetië
Dierenpark Amersfoort - Een geweldig uitje voor kinderen!

Dit vind je misschien ook leuk

1 Reactie

  • Reply Marie-Jeanne van Hoif 2 juni 2017 at 12:41 pm

    Wat is het toch weer een prachtig verhaal om te lezen, wat een bijzondere en unieke dingen hebben jullie allemaal gedaan, die waren echt niet voorbij gekomen aan je bureau bij CSU…. ? Maar kom op Servia, achter een haai aan willen gaan zwemmen …. gelukkig was dat zelfs voor jou iets te spannend ??. Ik denk dat ik het water niet eens in was gegaan… haha. Maar wellicht dat ik gaandeweg tijdens zo’n geweldige reis ook mijn grenzen zou verleggen…….. door jouw enthousiaste verhalen gaat dat wel kriebelen ….. maar helaas komt deze reis ook een keer ten einde en moet je weer een keer terug naar dat prachtige Nederland, waar iedereen weer heel blij is om jullie weer dichtbij te hebben en gezellig langs te gaan om echt naar die schitterende verhalen en foto’s te luisteren en te kijken……. maar deze herinnering blijft je voor altijd bij…. nu eerst nog maar heerlijk genieten daar……. dikke kus ??

  • Laat een reactie achter