Met een peuter de wereld rond – Bali & Gili Islands

We zijn in Indonesië, op Bali als ik de laptop weer openklap, begin te schrijven en me realiseer dat onze reis van een half jaar nu echt bijna aan het einde is. Over een paar dagen vliegen we – na ongeveer een half jaar – weer terug naar (t)huis. En we kijken daar heel erg naar uit. We zijn verzadigd van al het moois en we missen het leven thuis. 

Kuta

Een kleine maand geleden vlogen we van Australië naar Bali. Onze eerste dagen verblijven we in Kuta, vlakbij de luchthaven. Kuta is een ontzettend toeristisch plaatsje, waarvan wordt gezegd dat het vooral erg in trek is bij Australiërs die daar naar toe vliegen om het op een drinken te zetten. Wij vinden een fijn en rustig hotel midden in het bruisende Kuta, maar net voldoende weggestopt van de drukte. We komen midden in de nacht aan, dus we beginnen met slapen en de volgende ochtend een stevig ontbijt voordat we de drukke straat op gaan. Het verkeer in Kuta is chaotisch, er zijn enorm veel winkels, je kunt er goed (leren) surfen en op wat leuke restaurantjes na is er niet heel veel leuks te ontdekken. Wij vinden de negatieve verhalen over de Australiërs wat overdreven, maar misschien komt het omdat het nog geen hoogseizoen is en wij geen last ondervinden van dronken mensen. Maar het kan ook zijn dat wij het zo ervaren omdat wij op een vrij burgerlijk tijdstip naar bed gaan en het feestgedruis niet echt meekrijgen. De stranden in Kuta zijn redelijk ‘wit’, maar geen wuivende palmbomen en paradijselijke plaatjes. Dit wisten wij van Bali, daarvoor zijn we ook niet naar deze plek gekomen. De verkopers op het strand zijn vreselijk, je kunt je geen meter verplaatsen of ze bieden wat aan en dat gaat vrij opdringerig. De eerste meters wimpelen we iedereen vriendelijk af, maar na een tijdje onthouden we ons van een reactie en lopen door. Het is niet te doen om iedereen te bedanken voor een schelp, armband of vlechten in ons haar. Helaas, het toerisme heeft de mensen hier veranderd.

Ubud

We reizen door naar Ubud, een plaatsje dat wordt beschouwd als het cultureel centrum van Bali. Onze eerste nachten slapen we in een typisch Balinees guesthouse gerund door een erg vriendelijke familie. Via een klein trapje kruipen we door een met houtsnijwerk bewerkte deur achter de muren van een kleine community. We lopen over een pad onder een pergola – begroeid met verschillende klimplanten met mooie bloemen in diverse kleuren – naar ‘ons nieuwe huisje’ zoals we dat Rosa steeds uitleggen als we verplaatsen naar een nieuwe plek. We hebben een prachtige kamer, met een heerlijk bed en een luxe douche. In het midden van het binnenplaatsje staat een kleine tempel waar de familie iedere dag hun offers brengt. Op dit eiland vormen de offers een belangrijk onderdeel van het geloof voor de Hindoeïstische bevolking. Iedere dag worden de kleurrijke offers in de vorm van bijvoorbeeld voedsel, bloemetjes en wierook in de tempels gelegd, op auto’s, in bomen of op straat voor de entree van hun huis of winkeltje. De mensen doen dit om hun dankbaarheid te tonen voor het leven en ook om kwade demonen gunstig te stemmen en om de harmonie in het leven niet te verstoren. Het ziet er heel vredig uit in de vroege ochtend als de offers – meestal door de vrouwen – worden neergelegd. De wierook verspreidt een fijne geur door de straten. We proberen om met onze buggy door Ubud te lopen, wat op zich al een uitdaging is door het verkeer en de diepe gaten in de trottoirs, maar we moeten ook opletten dat we de vele offers niet per ongeluk platrijden.

Mindfulness

In Ubud kan je erg mindful en healthy leven. Ik geniet van een dagelijkse portie yoga in de YogaBarn; één van de bekende yogaplekken op Bali. Sommige mensen volgen er retraites van meerdere dagen en er zijn ook mogelijkheden voor meditatie- en dansavonden en detox-behandelingen, voor de liefhebbers. Verder zijn er in Ubud mooie kunstgalerijen en oneindig veel boetiekjes om te shoppen. Veel mensen komen ook naar Ubud voor Monkey Forest. Buiten bij de entree zie je de apen al rondspringen. Ze zijn vrij brutaal en proberen bij iedereen spullen weg te pakken, vaak met succes. Wij slaan dit bezoekje over, maar het schijnt de moeite waard te zijn volgens de recensies. De natuur in de omgeving van Ubud is ontzettend mooi en groen. Het is hier de moeite waard om rond te fietsen, scooteren of wandelen.

Rijstvelden

We huren onze laatste dag een scooter waarmee we omstebeurt naar de Tegalalang rijstterassen rijden, een kwartiertje van Ubud. In de ochtend brengt Florian een bezoekje en in de middag doe ik een poging. Voor mij een iets grotere uitdaging, omdat ik totaal geen weg kan onthouden en in deze drukte een scooter rijden en tegelijkertijd Googlemaps raadplegen is geen beste optie. Af en toe stoppen om op je telefoon te kijken is ook niet handig, want het duurt te lang om dan de weg weer op te komen. Dus ik plak mezelf met mijn scooter vlak achter een auto – zodat ik me wat veiliger voel – en met mijn linkerduim op de claxon en twee vingers om de achterrem geklemd brommer ik tussen de andere scooters richting mijn bestemming. Onderweg vraag ik een paar keer of ik de goede kant op rijd. Na eerst een paar extra rondjes door het drukke centrum bereik ik eindelijk de hoofdweg en na ruim een half uur mijn doel: De meest groene rijstvelden die ik ooit heb gezien.

De rijstveldenliggen direct aan de drukke weg, dit moet het zijn! Ik parkeer de scooter, maak een paar foto’s van waar deze staat – anders vind ik ‘m nooit meer terug – en maak een fijne wandeling door de rijstvelden.  De zon gaat bijna onder en de kleuren zijn daardoor erg mooi. Terug bij het hotel aangekomen, doen we samen met Rosa nog een rondje op de scooter rondom de rijstvelden waar ons hotel aan grenst. Ze vindt het geweldig, maar wij durven met haar geen grote afstanden te rijden, ondanks dat ook zij een eigen helm heeft wat er wel echt super stoer en schattig uit ziet!

De Gili Islands

De volgende dag maken we ons klaar voor ons vertrek naar de Gili Eilanden, deze liggen ongeveer 35 kilometer van Bali en 14 kilometer van Lombok. ‘Gili’ betekent ‘klein eiland’. Er zijn meer dan dertig ‘Gilies’ rond Lombok, maar Trawangan, Meno en Air zijn de meest bezochte eilanden, met het hele jaar een tropisch klimaat (regen- en droogseizoen), witte zandstranden en kokospalmen. De eilanden liggen midden in een turquoise zee. De Gili Islands zijn een soort van paradijs maar in populariteit geëxplodeerd, zegt Lonely Planet ons. We gaan het ervaren.

Gili Trawangan

Via de aardige man waar we onze scooter huurden, boeken we ook onze trip naar Gili Trawangan – een tocht die je overigens kunt boeken op iedere hoek van de straat – algemeen bekend als Gili T. We rijden via het mooie binnenland naar de haven, waar de boot vertrekt. Gili T is het grootste eiland van de drie. Dit eiland staat bekend om de feestjes. Wij zoeken een wat rustiger plekje en komen terecht bij Jali Resort, een hele relaxte en mooie plek om te verblijven, voor mij misschien wel de fijnste van deze reis. Het ligt een beetje weg van de drukke strip, maar met de fiets is alles heel goed te bereiken. En het eten in het restaurant van dit hotel is zo goed, we hoeven niet weg. We huren fietsen bij ons hotel en maken een tochtje over het eiland, maar het is eigenlijk te warm om te fietsen en Rosa valt in slaap achterop de fiets dus keren we terug om te gaan zwemmen in ons heerlijke zwembad. Op de Gilies is gemotoriseerd verkeer niet toegestaan en zie je vooral paard en wagen en fietsen, daardoor lijkt het een of we terug in de tijd zijn. Alles en iedereen hobbelt over de zandpaadjes. Het tempo is laag, de temperatuur hoog dus lekker rustig aan. Er hoeft niets dus waarvoor zou je je haasten? Het eilandleven is fijn. We blijven een beetje ‘hangen’ op Gili T en pas na een paar dagen hebben we zin om een van de andere eilanden te gaan bekijken, dat komt vooral ook omdat we zo’n fijn hotel hebben. Het is kleinste eiland Meno is populair voor huwelijksreizen, er zijn veel luxe hotels en wanneer je rust zoekt dan vindt je daar het ultieme.

Gili Air

Onze voorkeur gaat uit naar Gili Air, net voor de kust van Lombok. Dit eiland is een goede mix van de andere twee eilanden. Een beetje rustiger dan Gili T maar wat levendiger en groter dan Gili Meno. Dit past ons goed. We vinden een ander fijn plekje dichtbij het strand, op babyfoonafstand. Behalve een leuke snorkeltour, waarbij Rosa haar eigen vinnen krijgt en daarmee de lachers op haar hand heeft, doen we verder wederom niet zoveel. Onze dag beginnen we samen met een goed ontbijt aan het strand en daarna spring ik op mijn – zeer coole – (hotel)fiets naar de yoga. De rest van de dag hangen we op het strand, lezen een boek, fietsen een beetje rond en ’s avonds luisteren we naar live muziek en genieten van de zonsondergang waar de Gilies zo bekend om zijn.

Vanuit een zitzak drinken we ’s avonds ons een Bintang biertje op het strand, terwijl Rosa een hangmat ontdekt en daar als een ‘grote mens’ in gaat liggen met een ‘Zo, even chillen-gezicht’. Het leven is nog relaxter op dit eiland. Na ongeveer een week op Gili Air vindt Florian het tijd worden om naar Bali te gaan. Het lukt me echt niet meer hem ervan te overtuigen dat we hier nog prima langer kunnen blijven, dus boeken we onze boottickets naar Bali en rijden door naar Canggu. We slaan Lombok over, ook al zijn we er heel dichtbij.

Surfersparadise Canggu

Canggu is een surfersplaatsje ten noorden van Seminyak. Er zijn heel veel  trendy cafés, fijne stranden en een ontspannen surfsfeertje. De ene hippe surfdude na de andere kom je tegen op zijn scooter (of motor) met aan de zijkant een systeem waaraan de surfplank hangt. In de vroege ochtend rijden de eerste richting strand. Het ziet er stoer uit. En daar draait het toch ook wel een beetje om op deze plek: Imago. Mannen met gebruinde lichamen, lange haren in een knotje boven op het hoofd, een scooter met haken en hippe surfkleding. Volgens mij hoor je er nog meer bij als je overdag de blits maakt op de plank en ’s avonds bij de yoga verschijnt. Ik zie daar namelijk de meest coole gasten op de matjes hun poses aannemen.

Canggu is niet echt één dorp, het is meer een gebied dat bestaat uit meerdere kleine plaatsjes met allemaal hun eigen stranden. Je vindt er vooral veel – zoals gezegd – surfers en expats. Het bekendste deel van Canggu is Jalan Pantai Batu Bolong, een kilometerslange weg die uiteindelijk naar Batu Bolong Beach leidt.  Een fiets of scooter huren is een aanrader. Wij vinden aan deze straat een mooi en gloednieuw hotel. Het Aston Canggu Beach Resort ligt op ongeveer 200 meter van het Batu Balong Beach, 700 meter van Echo Beach en het Berawa Beach ligt op 900 meter afstand. Het is een domein van surfers, maar ook echt een aanrader voor gezinnen met kinderen. Op het dak is een prachtig zwembad met uitzicht op de oceaan (en de vele surfers), iedere ochtend is er een super uitgebreid ontbijtbuffet op het dakterras aan het zwembad. De kamers zijn ruim en schoon. Het hotel is groot, maar sfeervol ingericht. Het ligt aan de hoofdstraat met ontelbaar veel goede restaurants waarvan de ene nog leuker is ingericht dan het ander en waar het eten overal een culinair hoogstandje is.

Restaurants in Canggu

Eén van onze favorieten is Warung Dandelion. Het gezellige houten restaurant ligt tussen de groene rijstvelden waar de krekels zingen en de mooie tuin is ’s avonds sfeervol is verlicht. Tussen de tafeltjes door huppelen konijntjes en Rosa mag ze eten geven. Het restaurant heeft een sjieke uitstraling, maar het traditionele Balinese eten is spotgoedkoop en ontzettend lekker. Ook een aanrader is het Advocado Cafe met een kaart vol gezond en verantwoord eten en een rij aan lekkere smoothies. Monsieur Spoon is een Frans bakkertje met een sfeervol terras waar je heerlijk kunt ontbijten en tussendoor een goede kop koffie met (te) lekkere gebak(jes) kunt nuttigen. Wij eten een avondje goede sushi bij restaurant Koi. Bij het schattige restaurantje Poke Poke stel ik zelf een bowl samen met verschillende soorten tonijn, salade en rijst (bruin, wit of guinoa) met een topping van mango, avocado of ander lekkers in een houten kommetje. Zo lekker!

Surfen en après surfen

Behalve eten zijn we ook allebei actief op het water. Het is een soort van wintersportsfeertje in Canggu maar dan in het teken van surfen en minder kleding. In de ochtend gaan de vroege vogels de eerste golven pakken en geleidelijk aan vult de zee zich met meer planken. De ervaren surfers zitten tussen de beginners. Zoals met wintersport ook hier veel kamikazes die niet weten hoe ze moeten stoppen als ze eenmaal op de plank staan (gewoon eraf springen) en als dolle dwazen op je af komen als jij probeert terug te peddelen of ligt te wachten op een golf. Aan het einde van een dag surfen komen de meeste samen voor een biertje in één van de vele barretjes aan het strand.  Een van de populairste ligt om de hoek van ons hotel: The Old Man’s. Deze kleurrijke aprèssurf strandbar zit vol met hippe surfmensen. De sfeer is er relaxed, er zijn voldoende banken om in te hangen en de hele bar is voorzien van kleurrijke muurschilderingen.

Yoga

Naast het surfen is yoga ook populair in Canggu. Ik vind een prachtige nieuwe yogaplek: The Practice. Het is maar vijf minuten lopen van ons hotel. Behalve een paar heerlijke yogalessen, woon ik er ook een interessante lezing bij en een meerdaagse workshop gegeven door een yoga goeroe uit Thailand. Mocht je na al dit fijns in Canggu nog steeds niet aan je trekken kunnen komen, dan kun je altijd nog heerlijk shoppen en leuke spullen en kleding kopen in één van de vele boetiekjes. Keuze te over! Ondertussen lezen we in de krant dat er in Bangkok overstromingen zijn, onze volgende bestemming. Door de heftige regenval zijn de straten in deze stad overstroomt en in de rest van Thailand is het ook slecht weer. Het regenseizoen is stevig begonnen. Wij boeken om die reden onze tickets om, we blijven langer in Bali en in plaats van tien dagen Thailand nu nog ‘maar’ vijf dagen Bangkok. Nog langer in Bali blijven zou betekenen dat we alsnog een visum moeten kopen voor Bali (maximaal 30 dagen), daar kiezen we om die reden niet voor.

Terug naar Ubud

Na meer dan een week Canggu gaat onze reis terug naar Ubud. Via iemand uit mijn yogaklas krijg ik een telefoonnummer van een betrouwbare chauffeur. Zijn naam is Johan (mocht je interesse hebben, laat het me weten!). We willen namelijk via het noorden naar Ubud rijden, zodat we nog een paar must do’s van Bali kunnen meepakken. Johan arriveert in de ochtend. Nadat alle spullen in de kofferbak gestopt zijn, rijden we eerst naar de rijstvelden in Tabaran. Het uitzicht is prachtig, het is enorm uitgestrekt. Je kunt er verschillende wandelingen langs en door de rijstterrassen en -velden maken.

Het is er niet druk omdat de weg er naar toe niet begaanbaar is voor grote touringcarbussen. We rijden door naar the village above the clouds een authentiek dorpje in de bergen. Daarna brengt Johan ons voor de lunch naar de Ecofarm, gerund door een Nederlandse vrouw; Marjan. Wij worden heel hartelijk ontvangen en genieten van een heerlijke lunch op een mooie rustige plek. Marjan verkocht haar reclamebedrijf in Amsterdam om naar Australië te gaan, met een korte tussenstop op Bali. Alleen is ze nooit meer uit Bali weg gegaan.

We rijden door naar de Temple Ulun Danu Bratan. De tempel ligt aan de rand van het kratermeer Bratan in het midden van het eiland op iets minder dan een uur rijden vanaf Ubud. Het kratermeer ligt tussen diverse bergen in, het is hoger gelegen en daardoor is het er een stuk koeler dan de lager gelegen gebieden op het eiland. Een prachtig uitzicht, waar we daarom nog even een stop maken voordat we doorrijden naar Ubud.

Nieuw hotel

Na een mooie dag komen we aan bij het voor ons niet onbekende Ubud. We verblijven in een klein hotel Jani’s Place Cottages. Het sfeervolle hotel ligt op een toplocatie, een beetje weg van de drukke hoofdstraat van Ubud, maar 500 meter van het bekende Monkey Forest en op loopafstand van de Yogabarn. We worden ontvangen met een gezond welkomstdrankje en het voelt meteen als een hele fijne plek. Het management doet hun stinkende best om het iedereen naar hun zin te maken. Het hotel is pas anderhalve maand geleden geopend. Ubud leent zich er bij uitstek voor om een prachtige luxe villa te huren, met een privé zwembad maar mocht je budget daarvoor niet toereikend zijn, dan is een hotel als dit een heel mooi alternatief. Het is sfeervol ingericht, het ontbijt is uitgebreid en divers, de kamers zijn luxe met een balkon dat uitkijkt op het zwembad en alles is op loopafstand.

De komende dagen huren we een scooter er verkennen de groene omgeving een beetje. Op de kunstmarkt kopen we een paar mooie koperen lampen, zo halen we een beetje Bali in huis. Ik doe navraag wat het kost om een container met spullen te verschepen, want aan mooie meubels, lampen en andere prachtige dingen voor in huis heeft Bali geen gebrek. Ik laat het even rusten, eerst maar eens mijn huiswerk doen of het wel echt de moeite waard is. In de avond wonen we een Balinese dansvoorstelling bij: De Kecak Fire Dance. Die blijkt een beetje spannend voor Rosa, maar het grootste deel vindt ze leuk.

De laatste mooie plekjes op Bali

Na een paar dagen bellen we Johan weer en vragen hem of hij ons nog naar een paar mooie plekjes kan laten zien. Op ons wensenlijstje staan the Elephant Cave Temple, The Water Temple: Tirta Empul en het uitzicht op de Bartur Volcano en Kintamani. Onze chauffeur heeft zelfs een sarong voor Rosa geregeld, waar ze de hele dag trots in rondloopt. Op het einde van de dag mag ze deze houden, een cadeautje van Johan. Lief!

We lunchen op een mooie plek aan het water, ook eentje die Johan ons wijst, waar Rosa grote karpers te eten mag geven. Op weg naar Kuta – waar we nog een nachtje slapen voor onze vlucht naar Bangkok – rijden we langs een zilversmid. We zien in een klein fabriekje hoe de sieraden worden gemaakt en kopen vervolgens een paar leuke souvenirtjes. Ik koop onderweg nog een paar mooie stoffen om kussens van te (laten) maken en daar laten we het bij. We bedanken Johan voor de fijne dagen met hem in Bali en pakken onze spullen voor onze vroeg vlucht naar Bangkok. Lekker slapen nu.

Bangkok

Onze laatste dagen van onze reis zijn we in Bangkok. We zijn hier al vaker geweest, dus heel veel hebben we niet op het programma staan. Persoonlijk vind ik Bangkok een te drukke, grote en benauwde stad, maar ik weet ook dat er veel liefhebbers zijn voor deze metropool. Het is een aanrader om iets te zoeken dichtbij het openbaar vervoer, want in Bangkok is uren file rijden geen uitzondering. We vinden een fantastisch hotel met de mooie naam Vera Nidhra, vlakbij het oude centrum waar met name de must sees van Bangkok te vinden zijn. Het hotel ligt op slechts 5 minuten loopafstand van het BTS station, in een rustige woonwijk. De eigenaren Faby en Oak zijn erg vriendelijk en behulpzaam, ze spreken heel goed Engels. Rondom het hotel zijn onder andere een aantal eettentjes, de 7-Eleven (de lievelingswinkel van iedere backpacker) een wasserette en een klein winkelcentrum op ongeveer 10 minuten loopafstand. Het is een ontsnapping uit het drukke Bangkok en het is slechts een halte verwijderd van de rivier waar je de boot kunt nemen naar alle bezienswaardigheden (neem beter geen longtailboot met kinderen). Het hotel is erg smaakvol ingericht met huiselijke zitkamers. De slaapkamers zijn ruim en met dezelfde zorgvuldigheid en stijl ingericht. Het voelt hier een beetje als thuiskomen, heerlijk zo vlak voordat we naar (t)huis gaan. We verblijven er in totaal vijf nachten!

Frozen virus

Inmiddels heeft het Frozen virus ook Rosa besmet. Interessant hoe deze fase vrij plotseling zijn entree maakt. Op internet lees ik dit artikel over waarom kinderen zich zo aangetrokken voelen tot de film. Het schijnt dat de emotionele wereld van een kind veel raakvlakken heeft met de strijd en de emoties van Elsa. Wij hebben Rosa een paar weken te vroeg een Frozen jurk beloofd, een belofte waar zij ons al weken met regelmaat aan herinnert. Het blijkt nog een flinke zoektocht, maar uiteindelijk vinden we op de lokale markt een mooie blauwe Frozen jurk met glitters en lange sleep. De jurk is drie maten te groot, maar Rosa vindt ‘m prachtig en hij mag niet meer uit na het passen. Net voor het slapen lukt het ons om de onderhandeling te ‘winnen’, ze stemt er mee in dat de jurk aan de hanger naast het bed aan een schilderij mag. De volgende ochtend worden we vroeg wakker, Rosa zit rechtop in bed te staren naar haar nieuwe jurk. Ze kan niet wachten.

Tempels

Vandaag bezoeken we Grand Palace (het paleis van de koning) en What Pho (de tempel van de liggende Boeddha – 46 meter lang, 15 meter hoog  en volledig bedekt met bladgoud) en dat allemaal met Frozen jurk. Terwijl we door de stad lopen blijven verschillende kindjes stil staan om Elsa te bewonderen. Rosa groeit met de minuut. Het hoogtepunt is de straatmuzikant, die op zijn viool het lied ‘Let it go’ inzet wanneer wij voorbij komen lopen. Rosa geeft spontaan een dansvoorstelling tot het einde van het lied. De choreografie wordt ter plaatse bedacht, maar het ontbreekt niet aan de nodige dramatiek, passie en ‘huppeltjes’. Ze leeft zich helemaal in en dat levert de muzikant flink wat centen op in zijn vioolkoffertje, doordat het veel bekijks trekt van voorbijgangers.

Chatuchak Markt

De andere dagen in Bangkok staat de Chatuchak Markt op het programma, oftewel de Weekend Markt. Bekend als de grootste markt ter wereld (15.000 kraampjes en bijna 300.000 bezoekers per dag). Alles is er te koop: eten, kleding, handwerk, kunst en antiek. We doen een rondje in de enorme shopping malls inclusief een bezoekje aan het bekende Hello Kitty House en we lopen een rondje door China Town. Bangkok is vermoeiend, dus hier laten we het bij. De rest van de tijd brengen we door in ons fijne hotel. De laatste nacht breekt aan. Het aftellen is voorbij, onze reis kan naar huis kan beginnen. Een hele fijne eindbestemming na een prachtig avontuur in Sri Lanka, Maleisië, Vietnam, Filipijnen, Australië en Bali.

Naar huis!

We kijken snel om het hoekje als de schuifdeuren op Schiphol opengaan. Daar staan onze ouders en een goede vriend ons op te wachten. Wat is het heerlijk om weer thuis te zijn en om het gewone leven weer op te pakken. Het nagenieten kan beginnen!

We zijn al weer bijna een week thuis wanneer ik de laatste hand leg aan dit verhaal. Het thuiskomen was vertrouwd maar ook erg wennen. Rosa stuiterde de eerste dagen in het rond. Ineens was er veel te veel speelgoed, enorm veel aandacht van iedereen en vermoeidheid. Maar ze landt iedere dag weer meer. We zijn trots op onze kleine wereldreiziger. Ze heeft enorm veel geleerd, gezien en meegemaakt en daarbij maakt het niet uit dat zij zich ‘die olifant’ in Sri Lanka niet meer herinnert. Wij zijn er van overtuigd dat deze reis haar heeft gevormd en dat het heel leerzaam was voor haar en voor ons. Kinderen zien de wereld door andere ogen en wij konden tijdens deze reis twentyfourseven meekijken met haar en dat geeft soms heel nieuwe inzichten. Alles is nieuw, geweldig en inspirerend voor kleine reizigers. Daarbij zijn kinderen enorm veerkrachtig. Het was totaal anders reizen dan al die jaren zonder kind, soms best vermoeiend en stressvol, maar wij kunnen met trots zeggen dat dit onze mooiste (reis)ervaring ooit is. We zijn super dankbaar dat we het vertrouwen en de ruimte kregen om deze bijzondere reis te kunnen maken. Tot slot dank aan de lezers van deze blog voor hun interesse en de leuke reacties die ik (nog steeds) krijg op mijn verhalen. Het was heerlijk om te schrijven en zo onze avonturen te delen. Ik hoop dat ik mensen heb kunnen inspireren. Bedankt voor het lezen!

Heb je de eerdere avonturen van Servia, Florian & Rosa gemist? Je kunt hun vorige blogs hier terug lezen! En voor meer foto’s van de wereldreis kun je nog kijken op hun Facebook pagina Part of your world.