Met een peuter de wereld rond – Sri Lanka: Georgetown & Kandy

Onze laatste nacht in Georgetown. Naast me liggen Rosa en Florian te slapen in ons prinsessen bed zoals Rosa ons teak houten hemelbed noemt. We hebben een heel mooi plekje gevonden, een oud herenhuis op loopafstand van het historische, schilderachtige Georgetown. Ik kan de slaap niet pakken en laat alles de revue passeren van wat we de afgelopen weken hebben gedaan.

 

‘s Werelds mooiste treinreis naar Kandy

Mijn laatste verhaal was nog in Ella, een klein dorpje verstopt in de bergen van Sri Lanka. Onze treinreis naar Kandy nog aantocht. Misschien wel de mooiste reis per trein die we ooit hebben gemaakt.


We hopen dat de hoeveelheid bagage – twee grote rugzakken, een handbagagekoffer, buggy en een zware dagrugzak met een laptop en fotoapparatuur – die wij bij ons dragen niet problematisch gaat zijn in de waarschijnlijk overvolle trein. We nemen een taxi naar Nuwara Eliya, onze opstapplaats. So far so good! Dan sjouwen we trap voor trap onze spullen het oude stationnetje in. Een van ons ontfermt zich – met een backpack op de rug – over Rosa in de buggy en de ander sjouwt de rest van de bagage. Het verloopt soepel. We reizen eerste klas – niet dat we keuze hadden, de andere kaartjes waren uitverkocht – en hopen dat we daardoor onze bagage kwijt kunnen zonder dat iemand er last van heeft. De coupe blijkt vrij luxe en is zelfs koud door de airco. En terwijl wij ons vergapen aan het uitzicht van de hoge kliffen, mooie groene theeplantages, prachtige watervallen en dorpjes waar de oude trein aan voorbij hobbelt, kijkt Rosa een film over apen op een tv in onze coupe. Ik zoek voor even een plekje op de grond bij de deuropening naast de machinekamer, mijn benen bungelen naar buiten, zo kan ik het uitzicht nog beter zien. Er zijn veel mensen die op deze manier zitten, maar toch vind ik het een beetje spannend. Zodra ik grassprieten tegen mijn benen voel, of in de verte een tunnel zie, dan trek ik direct mijn benen in de trein. Een vrouw die naast me in de deuropening zit moet er om lachen, zij vindt het duidelijk relaxter. We raken aan de praat, ze is een Amsterdamse, dat is voor mij net zo duidelijk te horen als dat zij meteen weet dat ik een Brabo ben. We hebben een leuk gesprek, over mooie reizen die we allebei hebben mogen maken. Terwijl ik af en toe krampachtig mijn lange benen in trek, geniet ik van dit moment. Wat is reizen toch mooi.

Na een treinreis van 5 uur komen we aan in Kandy. Ons guesthouse hadden we voor ons vertrek in Ella geboekt, dus geen behoefte om in te gaan op de aanbiedingen die lokale mensen ons doen bij aankomst. We nemen een tuktuk en laten onze chauffeur op de kaart zien waar ons verblijf is, zodat we een eerlijke prijs kunnen afspreken.

Het nieuwe reizen

“Is reizen makkelijker geworden?” vraag ik me regelmatig af. Tijdens onze vorige reizen raadpleegden we met name de Lonely Planet en vroegen we aan andere reizigers om ons de weg te wijzen en andersom. Inmiddels heeft de reisbijbel plaats gemaakt voor een oneindig aanbod aan informatie op het wereldwijde web. Het reizen verliest in mijn ogen daarmee wel een beetje zijn charme. Met een simcard van het land in onze mobiele telefoon en met een aantal handige apps wordt het reizen wel heel gemakkelijk, maar meestal ook een te grote informatiebron waar je in kan verzuipen. Zoeken naar het leukste verblijf (Booking of Agoda), het lekkerste eten (Tripadvisor) of de goedkoopste taxi (Grab of Uber) kan daardoor tijdrovend zijn, er is gewoonweg te veel keuze. Het is overigens ook niet zo dat we hierdoor goedkoper reizen, want de verleiding is namelijk veel groter om bij een tentje te gaan eten of drinken met veel en goede reviews op Tripadvisor, of bijvoorbeeld toch dat mooie guesthouse of boutique hotelletje te kiezen in plaats van een hostel met troosteloze kamers zonder raam en een sprei op bed met geborduurde rozen. Het is volgens mij onomkeerbaar. We hebben nu eenmaal deze applicaties binnen handbereik, de tijd verandert en daarmee blijkbaar ook onze behoeftes. Die van mij in ieder geval wel. Op onze Ipad staan bijna alle Lonely Planets, maar zelfs daar hebben we nauwelijks in gelezen. Persoonlijk vind ik het wel leuk dat ik deze best hele verschillende manieren van reizen met elkaar kan vergelijken. En het valt me op hoe verslaafd we met z’n allen zijn geworden aan onze mobiele apparaten. Het is eigenlijk heel jammer hoe dit andere vormen van communiceren beperkt, maar ook interessant om dit op bepaalde momenten bewust te doorbreken.

Kandy

Met de tuk komen we aan bij ons guesthouse, een grote villa gebouwd op een berg. Een wat ouder echtpaar doet samen de deur voor ons open en ontvangt ons hartelijk met een drankje. Ze laten ons de kamer zien: Grote ramen met houten luiken, zware gordijnen een prachtig teakhouten bed met heel goed matras, een sjieke badkamer met bad en een groot raam met dezelfde mooie luiken. De kamer is sfeervol aangekleed en verlicht. We rusten wat uit en eten ‘s avonds onder aan de berg bij Harry’s. Een eenvoudig eettentje aan druk straatje waar we, op hoge krukken bij het raam en zicht op het straatleven, ‘The best burgers in town‘ eten. Een goede afwisseling op het Sri Lankaanse eten, dat niet echt mijn hart gestolen heeft.

De volgende dag gaan we de stad Kandy verkennen, nadat we onze spullen naar een hostel in de stad hebben gebracht. Dit omdat ons guesthouse helaas volgeboekt is voor de komende nachten, vandaar deze oplossing. Na twee nachten verhuizen we weer terug. Dezelfde avond breng ik in mijn eentje een bezoek aan de Sri Dalada Maligawa-tempel, ook wel de Tempel van de Tand. In de tempel hangt de gebruikelijk wierook lucht en lopen monniken af en aan. De tempel ligt aan het meer van Kandy, op loopafstand van ons hostel. In mijn hand lotusbloemen, een offer. Omdat ik niet weet hoe het precies ‘hoort’ loop ik wat onwennig door de tempel en besluit maar gewoon de andere mensen te volgen. Totdat een Sri Lankaanse vrouw me opmerkt en me helpt door mijn hand vast te pakken. Ik volg haar naar de verschillende plekken waar gebeden wordt en de offers gelegd worden.

Met Lalith, onze tuk chauffeur bezoeken we de komende twee dagen de mooiste toeristische plekken in en rondom Kandy zoals ook de Sigirya rots, ook bekend als de Lion Rock. We beklimmen deze enorme rots niet, deze klim duurt veel te lang voor Rosa en er wordt heel veel entree gevraagd. Lalith legt ons uit dat alle prijzen de afgelopen jaren flink zijn gestegen in Sri Lanka. Wij beklimmen in plaats van de Lion Rock de Pidurangala Rock, die er tegenover ligt en net zo hoog is. Het is een fijne wandeling naar boven met een pittige eindklim. Het laatste stuk doen we daarom om en om, omdat we zelf al veel moeite hebben om veilig boven te komen. Het uitzicht is fantastisch, we kijken recht op de Lion Rock waar we een lange slinger van mensen naar boven zien klimmen. We hebben de juiste keuze gemaakt, daar hadden we niet met Rosa tussen willen staan, zeker niet in deze brandende zon.

Na twee mooie dagen on tour met Lalith, worden we met onze bagage weer terug gebracht naar ons eerste guesthouse waar Dr. Nimal en zijn vrouw ons weer warm welkom heten. We krijgen een upgrade naar de mooiste en grootste kamer, met uitzicht over de bergen en een eigen balkon. Rosa verzamelt meteen alle knuffels die ze in de villa kan vinden en doet alsof ze thuis is. Dat begrijpen we, het voelt als een familie. We blijven nog twee nachten slapen bij de familie Nimal, vooral om wat te relaxen. We genieten iedere dag van een uitgebreid ontbijt, hebben leuke gesprekken met de familie en kijken foto’s van hun (klein) kinderen die in Australië en Canada wonen en dat terwijl Rosa haar eigen plan trekt, ze vermaakt zich prima. Als we na een paar dagen vertrekken, krijg ik een dikke knuffel van mevrouw Nimal. Ze gaat Rosa missen, zoals ze ook haar kleinkinderen mist die ver weg wonen. In haar ogen zie ik tranen prikken en niet veel later rollen ze over haar wangen. Ik heb met haar te doen, het lijkt me heel moeilijk als de (klein) kinderen zo ver weg wonen en de komst van Rosa raakte dat even aan. Ze krijgt nog een extra dikke knuffel en kus van onze kleine meid. Dag lieve mensen, bedankt voor alles!

Van Sri Lanka naar Maleisië

We reizen met een overvolle lokale bus in een kleine 4 uur naar de luchthaven van Negombo. Heel vroeg in de ochtend komen we aan in Kuala Lumpur. Doodmoe zijn we en daarom extra blij met het luxe hotel dat we geboekt hebben. We checken in, trekken de gordijnen dicht en gaan even slapen. Voordat de ogen van Rosa geopend zijn, scoor ik voor een paar centen een ‘ontbijtje op bed’ bij de 7 Eleven om de hoek, compleet met lekkere koffie. In de middag duiken we het zwembad in, we zitten hier niet voor niets en morgen verhuizen we weer naar een minder luxe plekje in Kuala Lumpur. We hebben nog geen plan gemaakt, maar voorlopig blijven we een paar dagen in deze bruisende hoofdstad van Maleisië.

Later meer over onze reis door het prachtige veelzijdige Maleisië, met mooie oerwouden en hooglanden, prachtige eilanden, heerlijk eten, authentieke steden en moderne winkelcentra.

Heb je de eerdere avonturen van Servia, Florian & Rosa gemist? Je kunt hun vorige blogs hier terug lezen! En voor meer foto’s van de wereldreis volg je ze op hun Facebook pagina Part of your world.