Soms zou ik willen dat er een volumeknop op mijn boys zat. Het is altijd hard-harder-HARDST!!! Altijd… Dus toen het vorige week even heerlijk stil was, hadden alle alarmbellen af moeten gaan. In plaats daarvan genoot ik van het moment. Dat Charlie ondertussen de viltstiften van Finn te pakken had gekregen en vrolijk de muur, het bed, zijn kleding, de lakens en zijn gezicht aan het onder kliederen was, had ik dus niet door. Totdat Finn, die voor mij zat, een stift pakte en ook op zijn wangen begon te tekenen. “Maar Charlie doet het ook!” Aaaaaahhhhhhhhhh!!! Ik kon wel janken. Het nieuwe behang, Finn zijn favoriete dekbedovertrek; allemaal naar de filistijnen! Maar achteraf was het toch ook wel een beetje komisch. Die twee deugnietjes met indianenstrepen op hun onschuldige gezichtjes. Jammer dat ik dit kodak-momentje in al mijn opruimwoede heb laten schieten. Deze mama’s waren gelukkig nog wel nuchter genoeg om de boevenstreken van hun uk vast te leggen voor het nageslacht.
“Zij zei dat ik echt nooit tot boven zou komen. Maar check mij mam!”
“Haarbeien eh… Aardbeien smoothie?”
“Ik zweer het! Hij was het!”
“Fijn hé, dat we je even helpen met het opruimen van de boodschappen! Scheelt jou weer werk mam!”
“Tadaaa! Een pandabeer!”
“Ik zweer het… Hier heeft mama ergens de snoepjes verstopt!”
“Jij zei dat de appelsap op was mam, maar hij staat gewoon hier… Ik wil geen water! Ik wil appelsap!”
“Ik wilde ontbijt op bed voor je maken! Het is de gedachte die telt toch mam?! Mam…?”
“Jij zegt toch altijd dat verven beter voor ons is dan televisie kijken?”
“Hij pakte de meel en gooide het zo over me heen!” “Ohhhh… Niet waar! Hij! Hij was het!”
“Eerlijk alles delen toch?!”
“Geloof me mam… Hij wordt er echt knapper op!”
Wat voor ondeugends hebben jullie kinderen allemaal op hun geweten?
Geen reacties