Ik voel me op dit moment een beetje lamlendig, verdrietig ofzo. Het is een onbestemd gevoel dat ik niet goed kan omschrijven. Ik heb net de kinderen naar bed gebracht, voor het eerst sinds zes weken weer op een beetje een fatsoenlijk tijdstip. En toen ik ze een kus op hun wang drukte en ze er nog even aan herinnerde dat we morgen weer naar school gaan, werd ik er ineens door overvallen. Weer naar school… Weer naar school betekent dat de wekker ineens weer zal gaan, dat ik ‘s ochtends weer aankleed discussies voer, de jongens achter de broek aan moet zitten om hun broodje op te eten, dat ik als een gek broodtrommeltjes sta te vullen en dat we nog net voor de bel het schoolplein op racen, elkaar snel een knuffel geven en dat ik ze dan bij hun juf achter moet laten. Na zes heerlijke weken vakantie.
We hebben het de afgelopen zomervakantie zo fijn gehad met zijn allen. Eerst zijn we drie weken naar Italië op vakantie geweest waar we echt weer helemaal tot rust zijn gekomen. Met zeeën aan quality time voor elkaar. En toen we terug kwamen en Niels weer aan het werk moest, zijn Finn, Charlie en ik nog lekker in die vakantie modus blijven hangen. Alles in slakkentempo, geen verplichtingen maar alleen maar leuke dingen, lekker saampjes en de dag nemen zoals hij komt. En daar komt morgen dus een einde aan.
Weer naar school heeft heus ook wel zijn voordelen. Ik heb de afgelopen weken bijvoorbeeld tot in de piepkleine uurtjes achter de computer gezeten om mijn blogs voor jullie te schrijven. Want met een rondlopende peuter en kleuter kwam ik overdag niet aan schrijven toe. Af en toe heb ik weleens de televisie of de iPad ingezet als ik echt een belangrijk telefoontje moest plegen, maar verder vond mijn werk vooral ‘s nachts plaats en heb ik een pittig slaaptekort opgebouwd. Dus ik kan de extra tijd voor mezelf wel goed gebruiken.
Maar toch ga ik ze morgen verschrikkelijk missen. Het voelt weer een beetje alsof ze voor het allereerst naar school gaan. Oh god, als ik daar maar niet ga staan janken! Weer naar school… Getsie! Ik vind het helemaal niet leuk.
3 Reacties
Ja, herkenbaar hoor. Wij moeten er morgen ook weer aan geloven. Helemaal geen zin in!
Bij ons op de basisschool lijken het echt juist de ouders te zijn die de meest opgeluchte indruk maken 🙂
Een beetje tijd voor jezelf is toch ook niet verkeerd, toch?
Dat gevoel.. Precies zoals ik me nu ook voel, bah.. Hier wordt het echt de allereerste schooldag.. Het voelt alsof er iets ophoud, dat is natuurlijk ook zo want het is zo’n andere fase.. Vast leuk.. Maar dat gevoel ken ik nu nog even niet.. Sterkte!
Elvera, de allereerste schooldag van Jens! Het is inderdaad even slikken. Mijn buurvrouw nodigde mij de eerste schooldag van Finn uit voor een kop koffie en een groot stuk chocola. Dat helpt! Een beetje… De rest van de ochtend zit je waarschijnlijk naar de klok te staren en kijk je de wijzers vooruit totdat je hem weer mag ophalen. Maar als je dan zijn enthousiaste verhalen hoort en ziet hoe hij groeit, iedere dag een beetje, dan is dat ook weer heel heel leuk! Ook de nieuwe fase is leuk. Maar voor morgen; jij ook sterkte!