We hebben hier momenteel een discussie over zakgeld. Mijn zoon wil er iets vreselijk stoms van kopen. Althans, dat vind ik. En het is nog belachelijk duur ook. Hij denkt daar natuurlijk het zijne van en wil zijn plan absoluut doorzetten. Want: “Het is toch mijn geld?!”.
Zakgeld uitgeven aan prullaria
Toen Finn zes jaar werd, zijn we gestart met zakgeld; €1,- per week. Die eerste euro ging dezelfde dag nog op. Na school wilde hij meteen naar de speelgoedwinkel waar hij van alles uit het schap trok. “Kan ik deze? En deze?” Bijna alles was te duur. Maar zijn euro bewaren totdat hij genoeg geld had om iets groters te kopen, was niet im frage. Uiteindelijk ruilde hij zijn glimmende munt om voor een doosje knalerwten dat binnen 5 minuten op was. Spijt had hij er allerminst van; hij besloot zijn volgende euro er ook aan uit te geven.
‘Lees ook: Voor je het weet, zijn ze groot!‘
Na de knalerwten volgden nog heel wat andere prullaria die ons huis vervolgens in dezelfde vaart in een vuilniszak weer verlieten. Want het was allemaal troep; slijm die hard werd, een plastic pistooltje met plakpijltjes dat na schot twee al uit elkaar viel en een dinosaurus ei waar een gedrocht van een baby uit kwam. Ik hoorde mezelf meer dan eens zeggen: “Weet je écht zeker dat je daar je geld aan uit wil geven?”, “Dat is zo stuk…” en “Op is op”. Maar wil je met geld leren omgaan, dan moet je het laten rollen. En dus liet ik Finn zijn gang gaan.
Zakgeld is leergeld
Toen mijn big spender zijn zinnen had gezet op een LEGO Ninjago set maar nog lang niet jarig was, kwam er een einde aan het geld smijten. Hij begon te sparen! Zijn spaardoel wisselde nog wel eens, van LEGO naar Pokémon kaartjes en een drone. Maar hij hield zijn geld heel knap in zijn Pinniemaat. En na wat rapporten, een dagje zitten op de rommelmarkt en heitje voor karweitje liep dat kleine vermogen op tot een leuk kapitaal. “Mama…” riep hij toen hij zijn briefjes en munten weer eens aan het tellen was. “Ik heb precies genoeg voor een hoverboard!” Een hoverboard?! Néééééééééé!
“Het is toch MIJN geld?!”
Voor wie niet weet wat een hoverboard is; dat is zo’n bord op twee wielen dat aangedreven wordt door twee motortjes. En ik snap dat dat aantrekkelijk is voor een jongen van bijna 8 jaar, maar ik houd er niet zo van. Ik ben meer van het speelgoed dat kids stimuleert om te bewegen, zoals een skateboard, step, skates of een skelter. Bovendien vind ik een hoverboard ook heel individualistisch speelgoed. En die krengen zijn nog hartstikke duur ook. Maar mijn zoon denkt daar natuurlijk heel anders over en weet inmiddels al een paar maanden zeker dat hij zijn zakgeld hieraan uitgeven wil. Want: “Het is toch mijn geld?!”.
‘Lees ook: Neurotische rituelen: Alles moet op een speciale manier (en ik doe er nog aan mee ook!).’
En nu ben ik dus in strijd. Niet alleen met mijn zoon, maar ook met mezelf. Want was ik niet degene die vindt dat Finn zelf moet weten wat hij met zijn zakgeld doet? En dat zakgeld leergeld is? Ik vind het bovendien super knap dat hij dit bedrag helemaal zelf bij elkaar heeft gespaard. Maar aan de andere kant weet ik uit ervaring ook dat dit soort speelgoed – als het nieuwe er eenmaal vanaf is – vaak eindigt onder een laag stof. En omdat het om zoveel geld gaat, vind ik dat echt zonde! Dus nu is mijn vraag: wat moet ik doen? Het loslaten en hem dat stomme ding toch maar laten kopen of niet?
Wat moet ik nu doen?
Wat vinden jullie? En ik ben ook benieuwd in hoeverre jullie je bemoeien met het zakgeld van je kinderen. Heb je daar bepaalde afspraken over gemaakt? Of mogen ze helemaal zelf beslissen waaraan ze hun zakgeld uitgeven? Laat je het me weten?
De komende tijd zullen Cynthia en ik in samenwerking met ING nog meer onderwerpen met het thema zakgeld bespreken. We vinden het leuk om daarover met jullie in contact te zijn. Zijn er dingen waar je tegenaan loopt of waarvan je het leuk zou vinden als we het behandelen in een blog? Dan horen wij het graag van je in een reactie hier onder! Wil je nu alvast meer informatie over de financiële toekomst van je kind? Neem dan zeker een kijkje op de website van ING.
7 Reacties
Als hij graag van zijn geld een hoverboard wil kopen, moet hij dat doen toch? Misschien kan je samen met hem kijken wat hij nog meer voor zijn geld kan kopen en dan een afweging maken of hij het wel echt wil. Als hij dat hoverboard niet meer leuk vind kan hij het nog altijd verkopen en er weer geld voor terug krijgen om iets nieuws te kopen.
Laat hem eens kijken naar een 2ehands, ik leer mijn zoon ook dat hij zelf mag weten waar hij zijn geld aan uit geeft. Mijn zoon heeft niet vaak iets wat hij perse wilt maar als hij wat wilt dan heeft hij ook altijd het geld om het te kopen. Ik heb 1x met hem op de computer folders zitten kijken en verschillende webshop af zitten struinen om hem het verschil van de prijzen te laten zien voor hetzelfde artikel. Toen kwam hij snel al heel vlot tot de conclusie dat hij heel veel geld kon besparen! Zo was het spel dat hij in de winkel had gezien €60 duurder dan via het internet! Wat was hij blij dat hij het niet in de winkel had gekocht. Hij let dan nu ook op aanbiedingen en vergelijkt ook echt prijzen van de winkels voor hij iets koopt en ook of het 2ehands te verkrijgen is.
Ik wilde als kind heel graag skates hebben. Ik had al aardig gespaard maar miste nog 20 gulden. Ik mocht toen van mijn ouders mijn zakgeld 20 weken vooruit krijgen zodat ik ze toch alvast kon kopen. Ik had al zo lang gespaard en mijn vriendinnen hadden ze al een tijdje. Na een week of 8 was ik ze alweer zat, maar kreeg nog 12 weken lang geen zakgeld. Wat had ik een spijt!! Maar, nu nog heb ik een hekel aan geld lenen. Mijn kinderen mogen helemaal zelf bepalen wat ze met hun zakgeld doen, zoals je zelf al schreef is het leergeld. Ik hoop dat ze heel veel foute keuzes maken nu met hun zakgeld en daar veel van leren voordat het straks voor het echie is?
hier een tweeling van zes die sinds een half jaar elke zondag 50ct krijgen. bij de vraag aan mijn dochter wat ze wilde was haar antwoord een kookboek voor jou want jij koopt ook altijd dingen voor ons. lief maar hebben we natuurlijk niet gedaan. maar ze wilden niet perse iets dus hun varken puilde nu uit. laatst toch iets met ze gaan kopen, was ook heel leerzaam. onze zoon wilde echter zo’n schietding. ben ik geen voorstander van en we hebben afspraken genaakt over t gebruik. hij houdt zich er netjes aan. en nu sparen ze weer verder. ook best lastig want op deze manier leren ze natuurlijk ook niet zo veel haha. maar ze hebben wel al gevoel bij duur of goedkoop zo bleek in de winkel. dus we laten t maar voorlopig zo haha. maar ik zou t hem dus wel laten kopen, zie voorbeeld van die shotgun…
Mijn zoon wilde ook heel graag een hoverboard. Hij wist het ook heel zeker, maar ik niet! Uiteindelijk toen hij na zijn verjaardag genoeg geld had, bleken ze in de aanbieding te zijn. Hij heeft van ons toen toch zo’n ding mogen kopen, en een lol dat hij er nog steeds van heeft! Hij heeft ‘m nu inmiddels bijna 2 jaar. Natuurlijk zijn er periodes dat er minder mee gespeeld wordt, maar is dat niet met alles zo? We hebben wel gekeken naar een speciale variant waarmee hij ook kan rijden op de camping en dat doet hij dus ook regelmatig. Ook heeft hij een hoverseat er bij en die zorgt ook voor heel veel plezier!
Leuk verhaal en vooral erg herkenbaar
Wist je dat een hooverboard NIET op de openbare weg mag! En dus ook niet op de stoep …
eigelijk alleen op eigen terrein en dat is dan we heel sneu wanneer je zoon het toch heeft aangeschaft en er eigelijk niet mee kan “ spelen “ er worden fikse boetes voor uitgeschreven namelijk 180€ dus ik zal er nog eens goed over nadenken
Hahaha deze discussie ook gehad met onze zoon. Een hoverboard mag niet op de openbare weg. Aangezien ik hem niet in huis wil mag hij er alleen op in de tuin. Wij hebben gezegt dat als hij de boete ook bij elkaar spaart a €180 en deze apart legt dan mag hij hem kopen. Mocht hij de boete krijgen dan gaat dat ding achter slot en grendel tot hij weer het boete bedrag heeft liggen? zijn aankoop werd een nieuwe stuntstep??. Overigens gaat nu hij 12 is het meeste van zijn zakgeld naar benzine voor zijn eigen bootje.