Ken je de Breakdance op de kermis? Een ronddraaiende attractie waar iedereen in een karretje zit en met hoge snelheid alle kanten op vliegt. In mijn jonge jaren had ik weinig angst en vond ik het fantastisch om er in te gaan. Niet dat ik een enorme waaghals was hoor! Nu moet ik er in ieder geval niet meer aan denken en krijg ik het er vooral Spaansbenauwd van. Zo zijn er nog tal van andere snelle en hoge dingen die ik nu het liefst vermijd. Vroeger vond ik mezelf best stoer, nu vind ik mezelf soms vooral een zacht ei. Een beetje spanning en sensatie is tegenwoordig ver te zoeken. Twee kinderen opvoeden vind ik al spannend genoeg. Hoeveel hartverzakkingen moet je krijgen als mama? Een kind die er weer eens stiekem tussen uit piept en de straat opvliegt of de trap afrent en de laatste paar treden naar beneden stuitert. Opgelucht hoor ik mezelf altijd ademhalen als het allemaal weer net goed afloopt.
Wat als……?
Op die momenten spoken binnen een paar seconde de meest gruwelijke beelden in mijn hoofd rond. Wat als het net ‘niet’ goed was afgelopen? Ik zie mezelf al gaan hoor met een bloedend kind op mijn arm in een gillende ambulance. Toen de meiden er nog niet waren maakte ik me vooral zorgen dat ik niet een één of ander te gek feestje zou missen. Nu maak ik me vooral zorgen dat ik mijn kind niet kwijtraak op het strand, verdrinkt in een zwembad, een schommel tegen haar hoofd krijgt of dat er eentje van het klimrek valt. Ogen in je rug hebben is geen overbodige luxe.
‘Lees ook: Huilebalk eersteklas!‘
En al die ellende die er in de wereld gebeurd helpt ook niet echt mee. Van de week lag ik ‘s avonds in mijn bed en opeens vliegt het me aan, kinderen zijn zo kwetsbaar! Het liefst wil je ze overal tegen beschermen en zou ik de meiden soms heel even in een glazen potje – figuurlijk dan hé – willen stoppen waar niemand bij kan.
En nu….?
Angst dat er iets ergs met je kind kan gebeuren hoort erbij! Inmiddels heb ik gemerkt dat ik niet de enige ben met angstige gedachtes. Vriendinnen om mij heen komen soms ook met de meest bizarre hersenspinsels op de proppen. Ondertussen heb ik mijn eigen tactieken om niet teveel na te denken en stil te staan bij wat er allemaal eventueel misschien zou kunnen gebeuren. Zo steek ik regelmatig mijn kop in het zand voor heftige verhalen die ik op social media of in een tijdschrift tegenkom. Voordat ik het weet zit ik namelijk een potje mee te janken bij zo’n verhaal.
‘Lees ook: Op de mindfulness tour!‘
Televisie bestaat voornamelijk ook uit kommer en kwel, dus ik ben heel goed in zappen geworden. Ik zet liever een leuke serie of film aan waar er nog een beetje gelachen bij kan worden. Positieve verhalen omarm ik met alle liefde! En voor de rest hou ik mezelf maar voor dat mijn schatjes alles met vallen en op staan moeten leren en dat het brein van deze mama zo nu en dan eens op hol slaat.
Herken jij deze angst ook bij jezelf?
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Geen reacties